Op die dagen dat de verbinding zoek lijkt, vind ik mijn toevlucht in een wandeling. Als de natuur buiten bereik is, dwaal ik door het historische Leeuwarden, over de terpen en door de smalle steegjes vol verhalen.
Vandaag leidde mijn tocht me naar de oude beuk, de oudste in Leeuwarden, om precies te zijn. Volgens de overlevering zou deze beuk zo'n 275 jaar oud zijn, geplant rond 1725 toen de Sint Anthonius-gaststraat nog een gracht was.
Er is een verhaal over bewoners aan het raadhuisplein die verlangden naar een achtertuin. Een gracht stond hun droom in de weg, maar met toestemming van de gemeente bouwden ze een brug en creëerden hun tuin, waarin waarschijnlijk deze beuk werd geplant.
Ik had bijna vergeten hoe kalmerend de aanwezigheid van deze beuk is. Met zijn krachtige, maar zachte energie, leek het alsof hij vandaag een boodschap voor mij had.
Hij herinnerde mij eraan dat ik dieper moet wortelen, me nog meer moet verbinden met de natuur, en dat verandering, vernieuwing en transformatie essentieel zijn voor ware groei en ontwikkeling.
Besluitvaardig hakte ik een knoop door, bracht een wateroffer aan de prachtige boom en bedankte hem, hand op de bast, hart tot hart, voor de verbinding.
Hoewel men zegt dat de boom ziek is, zie ik geen tekenen van zwakte, noch energetisch, noch fysiek. Hij staat daar majestueus en stralend.
De foto doet hem absoluut geen recht. Ga zelf eens een bezoek brengen, dat zal hij vast waarderen!
Reactie plaatsen
Reacties