Noch hier... Noch daar...

Noch hier noch daar

Heb je ooit wel eens het gevoel gehad dat je niet echt aan het leven deelnam of dat je er als het ware als een toeschouwer naar stond te kijken?

Grote kans dat je je in een liminale fase bevond waarin je letterlijk tussen twee fasen inzit.

Je hebt het ene verlaten maar het andere nog niet bereikt. En dat kan knap ongemakkelijk voelen.

Een scheiding kan bijvoorbeeld zo aanvoelen omdat er iets voorbij is maar er nog niets nieuws is gekomen.

Of een verhuizing, vanaf het moment dat je de deur van je oude huis sluit maar nog geen sleutel hebt van het nieuwe.

Je hoort ook wel eens mensen letterlijk zeggen; ik zit tussen twee banen in wanneer ze geen werk hebben.

Sommige mensen geloven, en ik filosofeer er graag over, dat het hele leven één grote liminale fase is omdat het zich tussen het begin en het einde (voor de geboorte en de dood) bevind.

Liminale fasen en met name spirituele liminale ruimtes en plekken hebben mijn interesse vooral gewekt toen ik met psychiatrische patiënten in gesprek raakte en zij meermalen spraken over dat ze zich vaak geen deelnemer van het eigen leven voelden en daarnaast benoemden dat ze zich soms letterlijk bevonden in geestelijke tussenruimtes al dan niet getriggerd door medicatie of psychedelische middelen.

Een liminale ruimte is een plaats in de tijd, een grensruimte in de fysieke, mentale en/of spirituele wereld die "ertussenin" ligt.

Het kunnen plaatsen zijn, levensfases, of spirituele of magische grensgebieden.

Een lift is bijvoorbeeld een goed voorbeeld van een fysieke liminale ruimte.

Een inwijdingsritueel is daarvan een spiritueel voorbeeld.

Je bent noch het één noch het ander…

Het is noch hier noch daar…

Dat maakt het begrip tijd als een lijn waarlangs gebeurtenissen opeenvolgend plaatsvinden een illusie of niet?

Als we uitgaan van het principe dat alles energie is en dat alles in het universum voortdurend in beweging is dan kunnen we er ook van uit gaan dat energie nooit verloren gaat.

In dat licht, wetende dat energie zich verplaatst in cirkels, kijk maar naar de planeten die om de zon draaien of elektronen rond de kern van een atoom, kunnen we aannemen dat alles wat we uitzenden ook weer bij ons terug komt.

Als ik een streep op de vloer zou tekenen dan zien we misschien een lineair beeld van punt A naar punt B maar wanneer ik dezelfde streep helemaal door zou trekken tot aan het punt waar ik begon dan zou er een enorme cirkel zijn ontstaan.

Simpelweg omdat de Aarde rond is.

Dat maakt de tijd waarin we leven, of beter gezegd de tijd in het algemeen niet lineair maar circulair. nietwaar?

Sommige mensen geloven in parallelle werelden en dat bijvoorbeeld ook de geestenwereld een parallelle dimensie is aan de onze. Hierin bestaat er alleen het moment van nu waarin alles IS.

Dus geen lineaire tijdlijn meer van verleden heden toekomst. Maar een circulaire, die op bepaalde punten parallelle universums kruist. We bestaan dan volgens deze theorie ook in een multiversum.

Er zijn genoeg overgeleverde verhalen bekend van zogenaamde poorten tot die andere werelden en van mensen die ze ooit betreden hebben.

Onze verre voorouders geloofden dat er drempels waren, bijvoorbeeld op kruispunten waar 2 wegen samenkomen en ze niet de ene weg noch de andere meer zijn. Lijnen die ze konden oversteken om naar een andere wereld te gaan. Deze lijnen zijn overal om ons heen, soms op voor de hand liggende plaatsen of tijden en het zijn liminale ruimtes.

In bepaalde jaargetijden wordt er gesproken over dat de sluiers dun zijn. Ook dit is een soort liminale ruimte in de tijd.

Een aantal dagen lang wordt er dan beweerd dat er contact te leggen is met geesten en overledenen.

Sommige mensen betreden de geestenwereld op natuurlijke wijze soms zelfs zonder het te weten.

Anderen leven altijd voorbij de sluiers.

Slaapwandelaars bijvoorbeeld konden best eens zwervers in andere werelden zijn.

Als je slaapwandelt, bevind je je onmiddellijk in de liminale ruimte en ben je waarschijnlijk tijdens een van je episodes een andere wereld binnengegaan.

Dit zou je ook kunnen ervaren middels astrale projectie of geleide meditatie.

En wat dacht je van lucide dromen?

De ruimte of plaats van noch hier noch daar zijn, wordt in de spirituele wereld van nature gebruikt.

In liminale ruimtes verkeren kan je het vermogen brengen om magie in meerdere dimensies te weven.

Denk maar eens aan de hegge rijdsters of haagrijdsters waar ons modernere woord heks vermoedelijk (gedeeltelijk) vandaan komt.

De haag is een rij struiken die iemands eigendom afschermt. Het houdt dieren en indringers buiten. De haag zelf is een drempel tussen het eigendom van de familie en de natuur of de straat, en daarom een liminale plaats waar andere werelden kruisen.

De heg is een voorbeeld van een plaats die noch hier noch daar is, maar ertussenin, zoals een deur naar de geestenwereld.

Hier komt de term de heg oversteken of de heg berijden vandaan het betekent de drempel van onze wereld oversteken naar een andere wereld.

Heksen voelen zich van nature aangetrokken tot de liminale ruimte en het overgrote deel van het werk van een heks speelt zich af tussen de werelden, of die nu fysiek, spiritueel of persoonlijk is.

Wanneer je praktiserend heks bent zijn deze spirituele grensgebieden heilig of dat nu bewust gebruikt wordt of niet. Wanneer je een cirkel opwerpt creëer je niet alleen een beschermende heilige en clean space om in uit te nodigen en in te werken maar werp je dus eigenlijk ook een drempel, je eigen surrogaat heg om te berijden zeg maar.

Hier kunnen we in andere realiteiten stappen, communiceren met spirit, geesten en andersoortige wezens, energiewerk verrichten zoals healing en andere geneeswijzen, vorige levens opnieuw bezoeken om persoonlijke trauma's te helen, schaduwwerk uitvoeren en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Plaatsen van het oversteken naar de andere werelden kunnen naast hagen o.a. ook grotten, kerkhoven, spiegels of kruispunten zijn.

Er zijn veel gebruiken bekend over de hele wereld waar op kruispunten geofferd en geëerd wordt aan godheden. Denk maar aan Hecate, Papa Legba, Satan en vele anderen.

Dichter bij huis kun je op een kruispunt dienaar van Der Teufel (een monster in de Duitse bossen) worden in ruil voor het uitkomen van je hartewens.

Het kruispunt is waar twee wegen elkaar ontmoeten of kruisen, een grensplaats die noch hier noch daar is maar waar de sluier dun is.

Grotten worden gezien als toegang tot het land der doden, spiegels als instrument om te schouwen in andere werelden en zijn kruispunten of kerkhoven vaak een plek voor de levenden om contact te maken met de doden.

Alles wat een omtrek van een plaats markeert is in principe een liminale ruimte of plek.

Dus ook onze landsgrenzen.

Een bosrand bijvoorbeeld markeert het begin of het einde van een groep bomen, planten en dieren en natuurwezens.

De zeekust is ook een grensplaats en een brug tussen de aarde en de zee. De oude Kelten waren trouwens van mening dat de geesteswereld zich onder de zee bevond.

Hoewel liminale fases, plaatsen en ruimtes fysiek, mentaal en spiritueel allen op zich en verschillend te benaderen zijn hebben ze in ieder geval één gemeenschappelijke deler en dat is dat in alle facetten het om de ruimte gaat tussen twee werkelijkheden in.

In die ruimte kun je je onwennig en unheimisch voelen maar je kunt hem ook bezetten in bewustzijn dat alles alleen maar NU is, jezelf observeren en contact maken met dát wat nodig en gewenst is.

Het zou dan zomaar eens kunnen dat je deuren opent naar prachtige realiteiten.