Beltane

Beltane, ook Beltain, Beltaine, Bealtaine, Bealtane, là bealtain, Biltine of Bealtuinnis.

Uitspraak Engels: Belteen

Uitspraak Iers Gaelic : Bie-él-tn

Beltane wordt soms ook "Cetsamhain" genoemd, wat "tegenover Samhain" betekent.

Als we terug gaan in de tijd dan vinden we dat het woord, vrij vertaald als de `vuren van Bel` hoogst waarschijnlijk is afgeleid van de naam van één van de oudste Keltische goden.

Belenus wiens naam `Heldere` betekent.

Om zijn naam te eren én om zijn zegen te vragen werden op de vooravond van de eerste Mei Beltane vuren aangestoken om de warmte van de Zon aan te moedigen.

Deze vuren hadden ook herstellende eigenschappen en het vee werd ertussen gehoed voordat het werd losgelaten op de nieuwe voorjaarweiden.

Oorspronkelijk vinden we Belenus ook terug als herdersgodheid want in de sommige mythen wordt hij geassocieerd met vee, schapen en gewassen. Dit kan gemakkelijk ontstaan zijn omdat nieuw leven in deze periode naar de hogere weiden werden gebracht.

Maar toch duidelijk zien we de nauwe verbondenheid met de druïden en komt hij voor als heerser van wetenschap, genezing, hete bronnen, vuur, succes, voorspoed, zuivering, gewassen, vegetatie, vruchtbaarheid. Het is waarschijnlijk dat Belenus (Bel, of Beli) een vuurgod was, een beschermheer van vlammen en de herstellende krachten van de zon (wat zijn klassieke associatie met Apollo verklaart).

De Keltische god van het licht en de genezing, "Bel", betekent dan heldere of stralende maar in het Iers-Gaelisch betekent de naam `bile` `heilige boom`. Men denkt dat de wateren van Danu, de Ierse Al-Moeder-godin, de eik voedden en hun zoon, de Dagda, voortbrachten.

Als de Welshe Beli is hij de vader van Arianrhod van Don.

Het vieren van Beltane is een van de twee belangrijkste Keltische vuurfeesten. Beltane viert de terugkeer van leven en vruchtbaarheid in de wereld en markeert het begin van de zomer en het groeiseizoen.

De eerste mei is Beltane of Meidag, een tijd om de vuren van passie te vieren. Traditioneel gevierd op 30 april (de vooravond van mei), markeert het het hoogtepunt van de lente en de bloei van al het leven. Beltane is een feest van sensualiteit, seksualiteit, bloemen en genot. Het is een traditionele tijd om de liefde te bedrijven, bij voorkeur buiten.

Beltane is de tijd waarin feeën terugkeren van hun winterrust, zorgeloos en vol ondeugendheid en genot. Vroeger plaatsten de mensen op de avond voor Beltane lijsterbessen voor hun ramen en deuren ter bescherming. Als je niet wilt dat de feeën op bezoek komen, doe dan hetzelfde! Dit is ook een perfecte tijd voor nachtelijke of voormiddagrituelen om kracht te putten om de vruchtbaarheid van lichaam en geest te bevorderen.

Op Beltane komt de sterrenhoop Pleiaden net voor zonsopgang op aan de ochtendhorizon. De Pleiaden staat bekend als de zeven zusters, en lijkt op een klein pantoffelvormig patroon van zes matig heldere sterren in het sterrenbeeld Stier, vlakbij de schouder. Let erop laag aan de oost-noordoostelijke hemel, enkele minuten voor zonsopgang.

Beltane is een dag die het midden houdt tussen de lente-equinox en de zomerzonnewende. Aangezien het Keltische jaar gebaseerd was op zowel maan- als zonnecycli, is het mogelijk dat de feestdag werd gevierd op de volle maan die het dichtst bij het midden ligt tussen de lente-equinox en de zomerzonnewende. De astronomische datum voor dit middelpunt ligt dichter bij 5 of 7 mei, maar dit kan van jaar tot jaar verschillen.

In de Ierse mythologie begon het begin van het zomerseizoen voor de Tuatha Dé Danann en de Milesiërs op Bealtaine. Grote vreugdevuren markeerden een tijd van zuivering en overgang, waarbij het seizoen werd ingeluid in de hoop op een goede oogst later in het jaar, en gingen gepaard met rituele handelingen om het volk te beschermen tegen kwaad van buitenwereldse geesten, zoals de Sídhe.

Net als het feest van Samhain, tegenover Beltane op 31 oktober, was Beltane een tijd waarin de Andere Wereld als bijzonder dichtbij werd gezien. Vroege Gaelische bronnen van rond de 10e eeuw vermelden dat de druïden van de gemeenschap op deze dag een noodvuur maakten op de top van een heuvel en het vee van het dorp door het vuur dreven om het te zuiveren en geluk te brengen (Eadar dà theine Bhealltainn in Schots Gaelic, "Tussen twee vuren van Beltane").

In Schotland werden soms takken jeneverbes op de vuren gegooid om een extra element van zuivering en zegen aan de rook toe te voegen. Mensen liepen ook tussen de twee vuren door om zich te zuiveren. Dit kreeg na de kerstening een vervolg in de geschiedenis, waarbij leken in plaats van Druïdische priesters het noodvuur aanmaakten.

Het oorspronkelijke Beltane feest heeft vele externe invloeden gekend en de oorspronkelijke gebruiken zijn gemixt geraakt.

We zien vooral veel een variant van Beltane als een sabbat, een van de acht feestdagen. Hoewel de feestdag kenmerken van het Gaelische Bealtaine in gebruik houd, zoals het vreugdevuur, vertoont hij meer verwantschap met het Germaanse meifeest, zowel in zijn betekenis (gericht op vruchtbaarheid) als in zijn rituelen (zoals meiboomdansen). Sommige Wiccan vieren 'High Beltaine' door een rituele vereniging van de mei-heer en -vrouw uit te voeren.

Wat je ook viert, ik wens je veel vuur!