Vasten

Gepubliceerd op 31 juli 2023 om 17:41

`En dan zullen zij vasten…`

Over twee weken wordt in de katholieke kerk het Maria Tenhemelopneming feest gevierd.

Hieraan vooraf gaat een periode van 2 weken vasten om zo rein mogelijk aan dit feest te kunnen beginnen.

Vasten is een woord dat in onze maatschappij geen centrale plaats meer heeft, integendeel zelfs want `consumeren` heeft deze plaats wel haast over genomen.

 

Het vasten op zich is eigenlijk niet typisch iets Christelijks, hoewel er in het Christendom wel erg veel gevast wordt, kijk bijvoorbeeld maar naar de 40 dagen voor Pasen, het kerstvasten, apostelvasten enzovoort.

Maar je vind het wereldwijd bijna in elke traditie terug, waarvan voor ons misschien de Ramadan het bekendst in de oren klinkt.

Maar ook in onder andere het Jodendom, het Bahá'í-geloof, het Hindoeïsme evenals het boeddhisme kennen ze vastenrituelen.

Er zijn landen waar tijdens de vastenperiodes zelfs de winkels en restaurants sluiten zodat er volledige toewijding aan het vasten gegeven kan worden.

En de klandizie zal ook wel minder zijn.

 

Ik ben zelf van mening dat het vasten wat we kennen vanuit religie een veel diepere oorsprong heeft.

Vooral met de komst van het Christendom heeft het een sausje van rein worden door middel van boetedoening gekregen.

Maar onze verre voorouders waren heus allang bekend met het in balans brengen van het lichaam en deden dit op een natuurlijke manier waar wij heden ten dage ook nog steeds de wijze DNA informatie van genieten.

Want als we misselijk zijn eten we niet, wel?

En zelfs dat waar wij misselijk van zijn geworden laten wij lange tijd staan omdat het dus blijkbaar niet goed voor ons lichaam is.

We weten het op een instinctieve manier!

 

Ook heb ik mijn bedenkingen bij het meerdere malen per dag moeten eten.

Is de mens daar op gebouwd? Leefden wij van oorsprong niet alleen op voedsel wat beschikbaar was? Of misschien nog wel beter gezegd… voedsel wat zich beschikbaar stelde?

Ook al gaat de evolutie verder, er komen mij behoorlijk wat verhalen ter ore waarin de bron van ziekte vaak `te veel` en/of bewerkt voedsel lijkt te zijn.

Ik denk dan niet alleen aan eten en drinken, want als we het niet zelf verbouwen weten we het gewoon niet, en dan nog… met al de metalen in de aarde en in de lucht…. *zucht*

 

Maar ik zou het woord `voedsel` eigenlijk breder willen trekken.

Hoe zuiver is het voedsel wat je tot je neemt via de in de jaren 50 gevreesde en nu niet meer weg te denken `duivelse kast`?

Je kunt je steeds afvragen; is het voedend of drainerend?

Datzelfde geldt voor mobiele telefoons, computers, sociale contacten, afspraken die je niet dienen, energetische vampiers, enzovoort.

Zelf heb ik de televisie de deur uit gedaan en heb ik lange tijd gevast van internet en vooral sociale media.

Daarmee heb ik ook gevast van discussies, en (agressieve) debatten en irritaties.

Het heeft me gebracht dat ik meer ben losgekomen van mijn gehechtheid aan een uitkomst. En de relatie met mijn eigen zielsvonk heeft zich verdiept in een periode dat ik alle verbinding kwijt leek te zijn.

Dit als basis nemende behoef ik geen hippe detox kuurtjes meer waar mijn keukenkast vol mee staat.

Maar vertrouw ik op mijn eigen lichaam, zelfs als dat ziek is.

Het is goed om eens stil te staan bij vasten, het nodigt uit tot verandering!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.