~Hondsdagen~

Sirius verdwijnt uit ons zicht

Onze fysieke zon omarmt onze spirituele zon.

De Hondsdagen zijn de heetste en zwoelste tijd van het jaar op het noordelijk halfrond. Almanakmakers verschillen in de datering van deze periode, die vier tot zes weken duurt tussen begin juli en begin september. Sommige Engelse kalenders vermelden het nu als de periode van 3 juli tot 11 augustus.

In Nederland situeren de Hondsdagen zich vaak tussen 20 Juli en 20 Augustus.

De conjunctie van Sirius en de Zon vindt niet op alle breedtegraden op dezelfde tijd plaats, en is niet gedurende een lange periode constant in dezelfde regio, vandaar de variatie in kalenders wat betreft de grenzen van de Hondsdagen. Sommigen zeggen dat de periode van de hondsdagen 20 dagen duurt voor en na de conjunctie van Sirius en de Zon.

Waarom noemen we deze dagen de "Hondsdagen?"

Deze hondsdagen ontlenen hun naam aan de Hondsster, Sirius, de helderste ster in het sterrenbeeld Canis Major. In deze tijd van het jaar verdwijnt Sirius in het schijnsel van de zon. Beide hemellichamen staan in conjunctie en komen rond dezelfde tijd op en onder. Oude sterrenkijkers dachten dat de hitte van Sirius, de helderste ster aan de hemel, in combinatie met de hitte van de zon het heetste weer van het jaar veroorzaakte! Hoewel Sirius heter is dan onze zon, staat hij veel te ver weg om onze planeet te verwarmen.

De oude Egyptenaren zagen Sirius als een gever van leven omdat hij altijd weer verscheen op het moment van de jaarlijkse overstroming van de Nijl. Wanneer de ster in het westen zonk en aan de nachtelijke hemel verdween, bleef hij 70 dagen lang verborgen voordat hij 's morgens in het oosten tevoorschijn kwam. Dit werd gezien als een tijd van dood en wedergeboorte. De Egyptenaren kopieerden deze periode in hun begrafenisceremonies. Wanneer een koning stierf, werd zijn lichaam gemummificeerd en vervolgens bijgezet in een piramide of een andere graftombe. De gewoonte was dat de begrafenis 70 dagen na de dood plaatsvond, wanneer de koning "herboren" werd in de sterren.

De Hondsster, Sirius is ook bekend als onze Spirituele Zon, esoterisch gezien het kosmische hart van onze fysieke Zon. Tijdens de Hondsdagen, wanneer Sirius in het gloeiende licht van de Zon verdwijnt, zou je kunnen zeggen dat onze fysieke Zon onze Spirituele Zon omarmt! Na zo'n hemelse vereniging kan een wedergeboorte of opstanding worden verwacht.

Dit is de periode waarin Sirius aan de hemel verdwijnt - in de mythe gevolgd door de tijd waarin Isis zich verbergt tot de geboorte van haar zoon Horus - uiteindelijk verschijnt de ster weer nadat Horus is geboren wederopstanding.

Sirius was astronomisch gezien de basis van Egyptes hele religieuze systeem. Het was de belichaming van Isis, zuster en gemalin van de god Osiris, die aan de hemel verscheen als Orion.

Tijdens de hondsdagen bederven eten en drinken sneller dan in de rest van het jaar. Vroeger had men, omdat er nog geen koelkasten of diepvriezers waren, meer moeite om etenswaar goed te houden. Daarom is er in het Twents ook nog een gezegde: "Wat men tijdens de hondsdagen spaart voor de mond, is voor de kat of hond".

De eerste dag van de hondsdagen (20 Juli) wordt ook wel pisgriet genoemd naar de naamdag en geboorteplaats van sint Margriet.

Deze dag is een zogenaamde merkeldag, dat is de aanduiding voor een dag die in het volksgeloof bijzonder belangrijk is voor het lot van de mens of het weer.

Vroeger ging men ervan uit dat het weer tijdens de hondsdagen het weer tijdens de nazomer en herfst zou kunnen voorspellen. Zo is er een gezegde dat zegt:

Komen de Hondsdagen met veel regen, dan gaan we slechte tijden tegen, maar komen de Hondsdagen helder en klaar, verwacht dan maar een gunstig jaar.

Of; Regent het op Sint-Margriet, dan krijgen we zes weken een natten tied.

Of; geeft Margriet geen zonneschijn, het hooi zal licht bedorven zijn.