In elke vrijwel elke cultuur wordt de maan geëerd/vereerd. Dat maakt onze maan toch wel bijzonder en er is in ieder geval één gemene deler tussen culturen en tijden en dat is dat de invloed van de maan een enorme kracht kan hebben en dat deze vaak is toegeschreven aan maangoden en maangodinnen. In ons huidige bestaan, vooral in spirituele stromingen gebruiken en eren we de maangoden nog steeds, meestal als archetypische invloeden en energieën vanuit een ontwakend bewustzijn aan kosmisch evenwicht.
In vrijwel elke godenleer zien we dat dit het is, `mythologie`, wat de basis heeft gevormd van het geloven en het denken van de mens in oude tijden.
Mythologie vind in verschillende stromingen oorsprong en brengt ons verschillende figuren die al eeuwenlang worden beschouwd als ethische gedragsvoorbeelden. De mythologie gaf verklaringen voor het onverklaarbare, voor het ontstaan van de wereld, de hemellichamen, de mensen, de goden en de natuurverschijnselen. Een mythe vertelt over de daden van goden, halfgoden en helden. Er werd geloofd dat er veel verschillende goden en andere mythische wezens bestonden. Wat voor ons nu mythologie is, was voor onze verre vérre voorouders religie.
Als we naar de mythologieën kijken zien we dat er veel overeenkomsten zijn. Zo ontstaan het begin uit chaos en zijn er maar enkele oppergoden.
Zij breiden de stamboom toch uit door kinderen te krijgen met andere goden/godinnen of met mensen die dan weer halfgoden baren.
Opvallend vind ik hierin dat er in den beginne voor zoiets fundamenteels als onze maan geen maangoden vanuit de grote chaos zijn ontstaan maar pas later `geboren` zijn.
Reactie plaatsen
Reacties