Populier

~POPULIER~

Het is niet de oudste boom van Leeuwarden want dat is de mooie grote beuk achter de Westerkerk in mijn kleine stadsje.Maar het is wel de mooiste, liefste, sterkste en vriendelijkste boom in de wijde omtrek.Ik groet haar bijna dagelijks, niet dat populier perse vrouwelijk is hoor maar de meeste tijd noem ik haar ze en zij… gewoon omdat het zo voelt…Ze is bijna 33 meter hoog en met haar omtrek van bijna 5,5 meter kun je moeilijk om haar heen.Letterlijk… want ze staat fier en diep geworteld haast op het voetpad langs de waterkant.Het zorgt er bij mij voor dat ik haar altijd moet aaien. Al is het maar even om `hallo` te zeggen.

Toen ik hier jaren geleden mee begon, de behoefte voelde om haar aan te raken, en dat langer wilde doen dan dat het onopvallend zou blijven, voelde ik me nogal ongemakkelijk.Ik ging al als bijzonder, anders en alternatieveling door het leven moest ik daar dan nu ook bomenknuffelaar aan toe voegen?Ik vond heel wat van dat woord en dacht dat het bomen knuffelen dan 1 ding was maar dat ik dat niet zo heel erg perse precies in het zicht op het voetpad zou hoeven doen.Maar niets was minder waar.Het was juist deze populier die mij iets wilde vertellen en mij iets te bieden had.

Dus ik deed het toch… vreemde blikken trotserend en als het me echt te gortig werd dan deed ik alsof ik even rustte en op mijn telefoon moest kijken.Dat doe ik nu allang niet meer, wat `de mensen` ervan vinden boeit me niets meer.Met populier heb ik een hechte band gekregen en dat is waar het om gaat in heel het leven.Want alles wat we nodig hebben, écht alles, is voor handen en alles, écht alles, staat met elkaar in verbinding.Populier heeft mij inzichten gegeven, liefde, gronding, vertrouwen maar ook beelden uit het verleden.Populier heeft alles gezien, alles meegemaakt, de zwaarste stormen doorstaan en gehuild voor ons.

Zij is! ondanks dat honden tegen haar bast piesen en jeugd fietsen tegen haar aan mieteren, de mensen haar niet opmerken en voor lief nemen.Zij `is` gewoon… Tijdloos… in `issigheid` en in verbinding.Met mijn rug tegen haar stam geleund kijk ik voor me uit over het water.Aan de overkant staat het oude diaconessen huis waar volgens verhaal mijn overgrootmoeder is overgegaan.Zou ze vaak naar deze boom hebben gekeken? Zou ze net als ik gedacht hebben dat ook de kleinkinderen waarschijnlijk kinderen zouden krijgen en we zo een lange verbindende en onbreekbare lijn zouden vormen door de tijd heen?Zou ze hebben gedacht, gehoopt of vermoed hebben dat wij op een bepaald moment ook naar de boom zouden kijken?Ik denk het wel.Ik ben hier.Populier bevestigd het!

Zien jullie hoe sterk ze is?Hoe ze haar biceps spant als een zinnebeeld van kracht?Zij is niet uit het veld te slaan.en staat nog wel wat generaties.Ik neem een voorbeeld aan populier in deze tijden.

Populier is officieel een monumentale en staat in de prinsentuin waar een heleboel energieën vloeien en samenkomen… mochten jullie Leeuwarden en populier eens willen bezoeken.