Imbolc

Imbolc / Oimelc

Uitspraak: “Immolc”, dus de B wordt niet uitgesproken in het Gaelisch en de klemtoon ligt op de tweede lettergreep.

Dit Keltische jaarfeest wordt gevierd op 1 of 2 februari. Hierover zijn de meningen verdeeld.

De Kelten hadden de gewoonte om feestdagen te beginnen in de schemering van de voorafgaande nacht, dus alle grote vieringen zouden de nacht vóór de dag van het festival beginnen, net zoals nieuwjaarsfeesten op oudejaarsavond beginnen. Mogelijk komt de verwarring voort uit deze praktijk.

Ieder jaar rond deze tijd zie ik verschillende websites vermelden dat Imbolc letterlijk in de buik betekent.

Hier kunnen we een kanttekening bij plaatsen want in feite kan het woord niet goed vertaald worden en komt deze betekenis misschien het best in de buurt.

Het woord betekent dus zeg maar vrij vertaald In de buik daarnaast kan het een afgeleide zijn van het woord “Oimelc” wat ooienmelk betekent.

Dit verwijst naar de lammeren die rond de tijd geboren worden.

Een leuk weetje is dat wanneer je het eerste lam van het jaar tegenkomt je een wens zou mogen doen welke vóór het eerste lam volgend jaar uit zou komen.

De betekenis van imbolc kan ook verwijzen naar, Rond de buik waarin ook op de buik van moeder Aarde gedoeld wordt maar dan als bewerkbare grond waar omheen eerst een ronde geploegd werd. Wanneer de buik dan zichtbaar werd dan volgden er 3 processierondes waarin de Godin rond de akker gedragen werd.

In de Germaanse landen was dit gebruik bekend eerder als eer voor Godin Nerthus en later vooral voor Freyr en Freya.

De Kelten eerden Brigida en vingen de processie en offerrondes aan op het Imbolc feest.

Als het om in de buik gaat vinden we verschillende gebruiken die daar op kunnen wijzen.

Je kunt bedenken dat we binnenkort de winter achter ons laten en de lente verwelkomen.

Dit is de tijd dat de natuur langzaam wakker wordt al zien we het vaak nog niet.

Maar diep in de grond, in de buik van moeder Aarde begint de aarde op te warmen en de zaadjes beginnen te ontwaken.

Naast dat er wel wat overlappende voorjaargebruiken zijn vind je Imbolc niet echt terug in de Germaanse tradities.

We kennen hier wel Disting wat gevierd wordt rond 14 februari of traditioneel op de tweede volle maan van het jaar. Dit feest is net als Imbolc een feest van zuivering, reiniging, het lengen van de dagen en hoop op wedergeboorte en vruchtbaarheid.

Disting is een oude heidense lenteviering met prehistorische oorsprong. Volgens de Heimskringla Saga is de traditie 'zo oud als het heidendom zelf'.

Disting werd geassocieerd met de god Freyr, die de heerser was van vruchtbaarheid, vrede en welvaart. Het festival was een tijd om te bedanken voor de zegeningen van het afgelopen jaar en om plannen te maken voor de toekomst. Het was het teken voor de komst van de lente en mensen brachten offers aan Freyr in de hoop dat hij hun land zou zegenen.

Dísting wordt ook beschouwd als de dag om de dísir te eren - vrouwelijke godinnen en voorouderlijke geesten die over hun nakomelingen waken en zich gedragen als spirituele gidsen die ons op onze paden helpen.

Tijdens Dísting kwamen mensen een week lang samen om de dísir (vooroudergeesten) te eren, wetten te bepalen en markten en andere bijeenkomsten te houden.

Later, toen het christendom arriveerde, werd de Dísting week ingekort tot drie dagen en verplaatst naar Maria Lichtmis (2 februari).

De sneeuw en het ijs, welke er tenminste geweest hadden moeten zijn, helpen de aarde met haar zuivering.

Zwakke planten overleven niet en dienen nu als compost om de sterkere planten te helpen groeien.

Heel voorzichtig zien we de eerste sneeuwklokjes met hun kopjes opkomen en merken we dat het toch iets minder vroeg donker wordt.

De Godin die tijdens Imbolc geëerd word is Brigida, het jonge meisje en de maagd.

Ze wordt gezien als de vruchtbare Godin die al het nieuwe in zich draagt en staat voor inspiratie, smeedkunst en heling.

Traditioneel wordt er tijdens Imbolc een Brigid`s kruis gevlochten, Je kunt hiervoor de (laatste) strohalmen gebruiken om zo de levenskracht van het graan in de nieuwe cyclus op te roepen, om huis en haard te beschermen en om de godin te verwelkomen.

Daarnaast worden er soms graanpoppetjes gevlochten, als symbool voor Brigida, “zij die het licht terug brengt”.

De katholieke kerk die alles onder controle wilde houden heeft de Godin Brigida getransformeerd tot “Heilige” zoals dat met heel veel Goden en Godinnen is gebeurd.

Het feest van de Katholieken is dan ook op 2 februari en heet Maria Lichtmis.

Traditioneel vierden families Imbolc door alle lichten (kaarsen) in huis aan te steken.

Ze zaten rond de haard om ronde haardkoeken te bakken van bloem boter honing en eieren wat vaak de laatste wintervoorraad was.

Deze koeken hadden een goudgele kleur wat weer symbool stond voor de Zon.

Vandaag de dag bakken er nog veel heksen pannenkoeken tijdens Imbolc.

Voor de nacht werden alle vuren met water gedoofd en werd het as in de haard netjes aangeharkt en gladgestreken.

Dan werd er in de ochtend gekeken of Brigida was langsgekomen en een teken had achter gelaten.

Imbolc kun je op vele manieren vieren.

Je kunt er een groot feest van maken maar je kunt het ook klein houden.

Persoonlijk vier ik Imbolc niet, de afgelopen jaren voel ik meer en meer een verbinding met mijn Germaanse roots en voorouders uit deze streken.

Dat wat ik weet over Imbolc komt dan ook niet uit overlevering of onderwijs vanuit mijn voorouders.

Zij hebben mij echter wel andere voorjaarsgebruiken bij gebracht waardoor ik in februari wel degelijk de behoefte voel om te zuiveren.

Hoe je het ook wend of keert en wat je ook doet; Februari bereidt de omgeving en het lichaam, en de geest voor op ontvankelijkheid voor nieuwe (spirituele) levenservaringen.

Net als in de natuur!

Ik wens je zuiverheid en de schoonheid van nieuwe dingen!