Dat energie te voelen is dat weten we nu allemaal wel.
Dat er mensen zijn die dit in woorden kunnen vatten weten we ook.
Vorig jaar was ik met vrienden in een bos in Zuid-Holland waar we ons alle drie vreselijk naar voelden en we vertaalden dat in; `hier zijn vreselijke dingen gebeurd`.
Wij maakten ons gauw uit de voeten, terwijl het voelde alsof het bos ons wilde houden en we werkelijk dwaalden voor we de parkeerplaats weer vonden.
Dit was echt niet iets waar wij onderdeel van wilden zijn en bij navraag bleken onze bevindingen te kloppen.
Zo zijn er een heleboel plekken op de wereld, ook in Nederland en het valt mij steeds meer op dat er mensen zijn die vinden dat deze plekken `geheeld` moeten worden.
Maar is dat ook zo?
Een paar jaar geleden mocht ik onderdeel zijn van een heel mooi ritueel op de Geeselberg waar tot laat in de middeleeuwen `heksen` zijn gemarteld en verbrand.
Toen ik over het zandpad liep wat naar het heuveltje leid, was ik enerzijds pratend met een groepje mensen hier… en anderzijds dáár in die voor ons voorbije wereld… alsof ik in de huid kroop van deze veroordeelde vrouwen of misschien een voormoeder.
Echte doodsangst doorleefde ik enkele seconden… en verbond me misschien daardoor met nog meer liefde aan het ritueel.
Er ontstond heel wat moois… en de cirkel wierp zich op als een liefdevolle kring van zuivering en heling terwijl deze beschermd werd.
Nadien was de energie anders… sereen bijna, en we vertrokken gezamenlijk met een ruim gemoed.
En ook al was het misschien niet ons doel om heling te brengen, maar om juist te eren en te offeren, toch voelde de energie lichter.
Hoe kon het dan dat ik een paar weken later van iemand hoorde dat de energie op de Geeselberg zo vreselijk zwaar en verdrietig was dat ze er een ritueel hadden moeten houden waardoor de energie meer ruimte had gekregen?
En nog weer later hoorde ik dat er om dezelfde reden ritueel gedrumd werd op dezelfde plek.
Een beetje speurwerk leerde me ook dat wij zeker niet de eersten waren die er een ritueel hielden en er nog steeds regelmatig offertjes gebracht worden en drumcirkels gehouden.
Is het dan allemaal een illusie?
Bestaat de verandering van energie dan alleen in je eigen perceptie?
Of zorgen de regelmatig verschillende bijeenkomsten en het openen van poorten dan voor zo`n krachtveld dat er juist een krachtplek van deze energie ontstaat?
Doet een ritueel dan niet juist afbreuk aan wat er behoort te zijn in het geheel?
We weten natuurlijk dat tijd ook maar een aardse illusie is en ook niet lineair.
Wat dan als alles in het nu bestaat en verleden en toekomst hierin verweven zijn?
Wat nu als er verschillende dimensies naast elkaar bestaan, waar bemoeien we ons dan mee?
Kun je dan plaatsen helen door je ritueel of energetisch te verbinden met de trilling die er is?
Of houd je die dan juist in stand?
Ik vraag me werkelijk steeds vaker af….
Plaatsten helen van gebeurtenissen? Waarom?
Wie denken we dan wel niet wie we zijn?
Waarom zou erkenning aan dat wat is niet genoeg zijn?
Reactie plaatsen
Reacties