Glastonbury Tor

`En de nevelen gingen neer… als een fata morgana, blonk de Tor vanaf de heuvel in de zon, het was alsof ze riepen, de vader en de moeder, alsof ze geboden te komen, om mij te kunnen dopen in de heilige drie-eenheid die zou ontstaan in energie en in mij.`

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De eerste plaats op onze reis door Zuid Engeland waar wij verbleven was Glastonbury en natuurlijk verdwaalden wij eerst op kleine landweggetjes waar de navigatie ons stuurde.

De roep van de Tor, die in wijde omtrek, -dus we waren in de buurt- zichtbaar was hoorde ik luid en duidelijk en roerde diep.

Het was dan ook vanzelfsprekend dat ik de heuvel beklimmen moest.

Na een prachtige dag waarop we ook de Glastonbury Abbey en de Chalice Well hadden bezocht togen wij na het avondeten samen naar de voet van de 180 meter hoge Tor.

En de magie kon beginnen… althans, ik stond ervoor open.

En was het dan dit wat ik sinds aankomst al mocht ervaren? Dat tintelende gevoel in de lucht? En dat vreemde broeiende gezoem in mijn lijf? Waardoor dingen losgetrild en losgelaten worden misschien?

Was dit werkelijk de magie van deze plek die ook wel het hartchakra van onze aarde wordt genoemd of was juist deze plek geladen met de energie van duizenden jaren en miljoenen mensen die hier kracht aan toe schreven?

Het had iets enerverends, energieks, seksueels zelfs.

De klim naar boven via de zeven lagen viel ons en vooral René niet gemakkelijk en ook al is de Tor door mensen handen opgebouwd, ik ervoer sterk het gevoel door zeven lagen te gaan. Als een soort labyrint. Zeven sferen die alles met elkaar verbonden, misschien wel heelden ook. Óf de zeven hoofd-chakra’s die bij elke laag even werden aangeraakt.

Het hart is immers wel waarin dezen zich uiteindelijk allemaal verbinden?

We zetten door, René ook! En uiteindelijk bereikten we dan de top waar de toren magisch machtig, als een vaderfiguur sterk en standvastig stond te zijn.

Ik was tot tranen geroerd en stil.

In nederigheid kwam ik tot besef dat er geen twijfel mogelijk was, daar waar ik dacht dat deze plek misschien meer weghad van `aarde` dan van `hart` energie en dat deze plek weleens begiftigd kon zijn met valse energie had ik het volkomen mis. De vader en de moeder roerden zich diep in mij, doopten mij met een zo`n uitgebalanceerde energie dat ik mij vanuit mijn hart kon gaan aarden en hiermee één kon zijn in mijn totale zijn!

Wat een magie! Toen er een groep, spiraalsgewijs vanuit de toren rond ging met hun drums werd mijn sterke connectie tussen hart en aarde ingeklonken.

Uiteraard maakten wij foto`s op deze mooie plek en dronken we samen van het blikje Guinness wat we hadden meegenomen uit onze paarse doodshoofdbekers.

De Zon die bijna onderging bevestigde alles wat was en boy… wat was ik gelukkig daar op die heuvel, zo samen met elk onze eigen ervaring. Maar samen.

NB: Door Glastonbury lopen 2 leylijnen, de Marialijn- vrouwelijk en Michael lijn- mannelijke lijn. Die 2 leylijnen omlijnen letterlijk de heuvel waar de Tor op staat en komen daar samen. Ze vormen een patroon van een vagina en een phallus die zich in elkaar bewegen. Deze plek staat in verbinding met de Montsegur in de Pyreneeën, die eveneens op de hart-energie is gericht.

Ook in Nederland komen de lijnen aan wal. Deze loopt via de heilige berg op Texel onder andere naar het plaatsje Keinse waar 132 leylijnen samenkomen. (In andere blogs hierover meer)

Je zou de energie van de Tor daar dus kunnen oppikken wanneer je gevoelig bent en je af kunt stemmen.